علت پیشرفت چاپگرهای سه بعدی
با گذشت پیوسته تکنولوژی، روش‌های افزایشی پا فراتر گذاشته و وارد بخش تولید شده‌اند. قطعاتی که قبلاً در حیطه روش‌های کاهشی قرار داشتند، حال در برخی موارد از طریق روش‌های افزایشی به شکلی سودآورتر ساخته می‌شوند. اما، ذکر این نکته لازم است که ادغام واقعی تکنولوژی‌های افزایشی جدیدتر در تولید تجاری، به منظور تکمیل روش‌های کاهشی است و نه حذف کلی آنها.
امروزه پرینتر های سه بعدی با روش‌های افزایشی به شکلی سود آور هستند که با چندین روش و تکنیک مختلف برای پرینتر سه بعدی قطعات از مواد مختلف مورد استفاده قرار می‌گیرند.
در این میان هر روش افزایشی معایب و مزایائی دارد. اگر برای این روش‌ها محدودیت‌ها و قابلیت‌هایی تعریف کنیم می‌بینیم که برخی از روش ها فقط محدود به تولید مدل و نمونه هستند و بعضی دیگر نیز برای کاربردهای صنعتی مناسب بوده و مستقیماً قطعه مورد نظر را تولید می‌کنند. برخی روش‌ها گران قیمت و بعضی ارزان قیمت هستند.
برای مثال تکنولوژی چاپ FDM محبوب ترین روش افزایشی است که از فیلامنت های ترموپلاستیک مانند ABS و PLA تغذیه می‌کند. این تکنولوژی با ذوب این فیلامنت ها و سپس اکسترود کردن آنها جسم 3 بعدی را به صورت لایه به لایه با جنس پلاستیک شکل می دهد.
هر چند که امروزه بسیاری از روش‌های افزایشی همچون این روش تولید نمونه‌های اولیه را آسان تر از قبل کرده اند، اما برای مثال روش FDM برای تولید قطعات بسیار ریز کاربرد ندارد و یا حتی در تولید مدل برای قالب گیری تکباره برای ریختگری فلزات نیز کیفیت سطح خوبی از محصول نهایی را ارائه نمی‌دهد. در حالت کلی این روش محدود به پرینت چند نوع مواد پلاستیکی است و استفاده های خانگی و غیر صنعتی دارد.